رییس دانشگاه علوم پزشکی اراک گفت: اصناف در ماه های اسفند و فروردین با تعطیلی و گوش دادن به پروتکل های بهداشتی، کمک زیادی به کنترل و مدیریت این بیماری در استان کردند، اما چند ماهی است که به هیچ وجه به پروتکل ها گوش نداده و بهداشت در محیط کسب و کارشان چه توسط خود و همکاران و چه توسط برخی از هم استانی ها، رعایت نمی شود.

به گزارش وب دا مرکزی،دکتر سید محمد جمالیان افزود: ما نیز با علم به اینکه مشکلات اقتصادی و تحریم ها و دیگر مسائل، به کسبه و صنوف فشار آورده واقفیم و از برخورد قضایی و تعطیلی آنها ناراحت می شویم، اما حفظ جان و سلامتی بر همه مقوله ها و زمینه ها برتری داشته و اولویت دارد.

وی همچنین به کمک ناچیز صنایع به دانشگاه علوم پزشکی در دوران شیوع این ویروس در استان اشاره کرد و گفت: با توجه به اینکه یکی از قطب های مهم صنعت در کشور هستیم و صنایع بزرگ و مادر تخصصی در استان و اراک مستقر است، متاسفانه از ابتدای شیوع این ویروس تاکنون کمک های ناچیزی و تنها توسط برخی صنایع شده است که انتظار می رفت با توجه به آلاینده بودن برخی از این صنایع و داشتن وظایفی در حق مردم، حضور بیشتر و پررنگ تری در صحنه داشته باشند.

رییس دانشگاه علوم پزشکی اراک یادآور شد: صنایع در استان های جنوبی و نفت خیز و حتی استان هایی چون سمنان، خراسان و اصفهان، بسیار خوش درخشیدند و کمک شایانی به دانشگاه های علوم پزشکی استان های خود کرده و نقش مهمی در مقابله با کرونا ایفا کرده اند.

وی بیان کرد: به عنوان مثال تنها در استان اصفهان اتاق بازرگانی این استان بیش از 80 میلیارد تومان کمک مالی و تنها یک صنعت (فولاد مبارکه سپاهان) مقدار قابل توجهی اکسیژن به صورت رایگان و دیگر صنایع به مراتب کوچک تر از صنایع استان ما، لوازم و تجهیزات بهداشتی به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان کمک کرده اند.

دکتر جمالیان ضمن انتقاد از برخی صنایع و لزوم همدلی و مهربانی هرچه بیشتر مردم، مسئولین و کارخانجات و صاحبان آنها به خصوص در این روزهای سخت، اظهار داشت: متاسفانه در استان ما بالعکس عمل می کنند و نه تنها اکسیژن رایگان به مراکز نمی دهند، بلکه ضمن طلب پول نقد از دانشگاه، قیمت ها را نیز افزایش می دهند.

وی گفت: برخی از صنایع در استان نه تنها کمکی به مجموعه بهداشت و درمان نمی کنند، بلکه از دانشگاه علوم پزشکی ماسک، دستکش و دیگر اقلام بهداشتی را نیز درخواست می کنند.

رییس دانشگاه علوم پزشکی اراک در پایان عنوان کرد: ماه هاست که از صنایع درخواست کمک کرده ایم، اما متاسفانه گوش شنوایی نیست و همچنان نمی دانیم چه کسی مسئول دعوت از آنها یا رساندن صدای ما به گوش آنهاست.