به گزارش وب دا مرکزی، دکتر علی پوروالی بیان کرد: برای هیچ فردی ممنوعیت مطلق واکسن وجود ندارد مگر اینکه در دُز اول واکسن، واکنشی چون شوک آنافیلاکسی رخ دهد و یا فرد دچار بیمار زمینه ای باشد و پس از مشورت با پزشک مربوطه، از زدن واکسن منع شود.

وی افزود: آلرژی به نوع واکسیناسیون ربطی ندارد، اما برخی واکسن ها با یکدیگر تفاوت هایی دارند که بدن برخی افراد پس از دریافت دُز اول واکسن، واکنش نشان می دهد.

وی تاکید کرد: اگر پس از دریافت واکسن تنها خارش بدن وجود داشته باشد، ربطی به واکسن نداشته و در دریافت دُز دوم منعی وجود ندارد، اما اگر همراه با کهیر و علایم دیگری چون آبریزش بینی، تنگی نفس و استفراغ باشد باید در دست بررسی قرار گیرد.

دکتر پوروالی در ادامه خاطرنشان کرد: در درگیری ریه چندین عامل تاثیر می گذارند و مهمترین آن ها واکسیناسیون است و سن و بیماری های زمینه ای از دیگر عوامل اثرگذار در درگیری ریه هستند، اما تنها عاملی که می توان به وسیله آن از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد، واکسیناسیون است.

این فوق تخصص آسم، آلرژی و ایمونولوژی بالینی همچنین یادآور شد: اگر چه درگیری ریه در کسانی که دُز دوم واکسن خود را دریافت کرده اند، بسیار کم بوده است اما نوع دلتا فراتر و هوشمندتر از سویه های قبلی است و افراد عادی و بدون هیچ گونه بیماری زمینه ای و با هر سنی را ممکن است درگیر کند.

وی تصریح کرد: ایجاد بیماری ریوی نیاز به زمان دارد و حداقل پنج روز باید از شروع بیماری بگذرد تا فعل و انفعالات و واکنش‌های ایمنی رخ می‌دهد و تظاهرات ریوی بروز کند از این رو در واریانت دلتا درگیری ریه معمولاً در هفته دوم رخ می‌دهد و در هفته اول عملاً درگیری‌ ریه را نداریم در حالی که در ویروس ووهان انتظار داشتیم که تقریباً ۹۰ تا ۹۵ درصد موارد اوضاع مناسب و مطلوب باشد و ریه را درگیر نکند، اما در ویروس دلتا مقداری شرایط عکس شده و درگیری ریه در این نوع جهش متاسفانه سیر سریعتر و با شیوع بیشتری همراه است.

دکتر پوروالی گفت: درگیری ریه در مراحل اولیه بیماری، می تواند بدون هیچ گونه علایمی باشد، اما در مراحل پایانی به صورت درد قفسه سینه، سرفه، تنگی نفس و افت اکسیژن می تواند رخ دهد.

وی افزود: در موارد خفیف هیچ گونه افت اکسیژنی وجود ندارد و زمانی که اکسیژن خون افت پیدا می کند تقریباً ریه خیلی باید درگیر شده باشد که در سطح اکسیژن خون تاثیر گذاشته است.

وی در پایان خاطرنشان کرد: در ویروس اولیه ووهان، در موارد ابتلای خفیف، هیچگونه عارضه پایداری در ریه‌ها نبود و عارضه پایدار تنها برای مواردی مشاهده می شد که درگیری ریه شدیدی وجود داشت و فرد بیمار دچار فیبروز ریوی، بیماری محدود کننده ریه و افزایش فشار ریوی می شد که در مطالعات انجام شده این موارد نیز به تدریج بهبود می‌یابد.