به گزارش وب دا مرکزی، دکتر حسین سرمدیان در همایش کشوری کووید 19 بیان کرد: بیماری کووید ۱۹ یک بیماری التهابی شدید ریوی است که در مرحله خفیف آن علیرغم ثبات علایم حیاتی؛ علایم تنفسی، گوارشی،  تب، ضعف، خستگی، بدن درد، از دست دادن حس بویایی و چشایی مشاهده می شود.

وی افزود: با توجه به اینکه سیستم ایمنی در این مرحله بدرستی ویروس را شناسایی می کند و عملکرد قابل قبولی دارد، نیازی به تزریق کورتیکواستروئید نمی باشد چرا که این امر باعث سردرگمی سیستم ایمنی می شود.

این متخصص عفونی در ادامه خاطرنشان کرد: در مرحله متوسط بیماری، علایم تنفسی مانند تنگی نفس، احساس درد و فشار در قفسه سینه همراه یا بدون تب و سرفه وجود دارد که درگیری ریه کمتر از ۵۰ درصد است.

وی یادآور شد: در مرحله متوسط بیماری کووید ۱۹، کورتیکواستروئید به شکل تزریقی یا خوراکی، مصرف روزانه دگزامتازون (۸ میلی گرم) و پردنیزولون (۴۰ میلی گرم) در زمان بستری در بیمارستان و نیاز به حمایت تنفسی تا حداکثر ۱۰ روز تجویز می شود.

دکتر سرمدیان گفت: با توجه به اینکه بسیاری از بیماران از فاز وایرال خارج شده و براساس حمله ویروس، بدن به طور غیر اختصاصی در حال نابودسازی ویروس و سلول های خود است، تجویز کورتیکواستروئید در این زمان می تواند این عملکرد را کنترل کند.

وی افزود: بیماری شدید زمانی اتفاق می افتد که در سی تی اسکن، درگیری ریه بیش از ۵۰ درصد می باشد که همانند مرحله متوسط، کورتیکواستروئید به شکل تزریقی یا خوراکی، مصرف روزانه دگزامتازون (۸ میلی گرم) و پردنیزولون (۴۰ میلی گرم) در زمان بستری در بیمارستان و نیاز به حمایت تنفسی تا حداکثر ۱۰ روز تجویز می شود.

این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک گفت: توسیلیزومَب در بیماران بستری با درگیری شدید و بسیار شدید ریوی که علیرغم درمان با دُز استاندارد کورتیکواستروئید در طی ۲۴ تا ۷۲ ساعت از زمان بستری، بیماری سیر سریع بگیرد، به شرطی که CRP بیشتر و یا مساوی ۷۵ باشد، تجویز می شود.

وی همچنین نقص ایمنی، پلاکت کمتر از ۵۰ هزار، نوتروفیل کمتر از ۵۰۰، نارسایی شدید کبدی و عفونت فعال ویروسی، باکتریایی، قارچی و انگلی را موارد منع مصرف توسیلیزومَب برشمرد.

وی ادامه داد: در مرحله بحرانی بروز علایم نارسایی تنفسی علیرغم اکسیژن درمانی غیر تهاجمی و نشانه شوک توکسیک وجود دارد و کورتیکواستروئیدها در این مرحله به صورت تزریق وریدی، مصرف روزانه دگزامتازون (۸ میلی گرم) یا متیل پردنیزولون(۰/۶ میلی گرم) در زمان بستری در بیمارستان و نیاز به حمایت تنفسی حداکثر تا ۱۰ روز ادامه پیدا می کند.

دکتر سرمدیان در پایان ضمن اشاره به اینکه تجویز هیدروکسی کلروکین تاثیر کمی بر خطر مرگ دارد، یادآور شد: بر اساس مطالعات صورت گرفته، عوارض جانبی هیدروکسی کلروکین ۳ برابر دارو نما بوده، اما عوارض شدید آن بسیار نادر است.