به گزارش وب دا مرکزی، دکتر محبوبه خرسندی بیان کرد: آبله میمون یک عفونت ویروسی نادر است که معمولاً با سفر به آفریقای مرکزی و غربی همراه است و از ماه مه ۲۰۲۲، افزایش جهانی موارد آبله میمون از کشورهای متعددی که آبله میمون معمولاً در آنها دیده نمی شود، گزارش شده است.

وی ادامه داد: طی سال های گذشته موارد ابتلای بسیار کمی به آبله میمون در دنیا تشخیص داده شده است و هم اکنون کشورهایی مانند بلژیک، آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، سوئد، پرتغال، انگلیس، کانادا و آمریکا از موارد ابتلا به این بیماری گزارش داده اند و بعد از شناسایی بیش از صد مورد ابتلا به آبله میمون در اروپا، جلسه ای در سازمان بهداشت جهانی برگزار شد.

وی تاکید کرد: موارد شدید بیشتر در بین کودکان رخ می دهد و به میزان قرار گرفتن در معرض ویروس، وضعیت سلامت بیمار و ماهیت عوارض مربوط می شود و همچنین نقص سیستم ایمنی زمینه ای ممکن است منجر به پیامدهای بدتری شود.

وی خاطرنشان کرد: اگرچه واکسیناسیون علیه آبله در گذشته محافظت کننده بود، اما امروزه افراد کمتر از ۴۰ تا ۵۰ سال (بسته به کشور) ممکن است به دلیل توقف واکسیناسیون آبله در سطح جهان پس از ریشه کنی این بیماری، بیشتر مستعد ابتلا به آبله می باشند.

وی اضافه کرد: عوارض آبله میمون می تواند شامل عفونت های ثانویه، برونکوپنومونی، سپسیس، آنسفالیت و عفونت قرنیه با از دست دادن بینایی متعاقب آن باشد و میزان بروز عفونت بدون علامت مشخص نیست.

وی تاکید کرد: علائم معمولا ۷ الی ۱۴ روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس شروع می شود و می تواند به مدت ۵ روز یا تا ۲۱ روز طول بکشد.

وی خاطرنشان کرد: علائم آبله میمون با موارد تب، سردرد، دردهای عضلانی، کمردرد، تورم غدد لنفاوی، لرز و خستگی در عرض ۱ تا ۳ روز (گاهی اوقات طولانی تر) پس از ظهور تب، بیمار دچار بثورات پوستی می‌شود که اغلب به صورت زخم در دهان و صورت شروع می‌شود و سپس به سایر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابد.

وی یادآور شد: روند پیشرفت ضایعات به صورت لک، جوش، تاول، جوش چرکی، برجستگی پوست و پوسته پوسته شدن خواهد بود.

وی اضافه کرد: آبله میمون از طریق تماس نزدیک طولانی مدت (از طریق استنشاق قطرات آلوده)، یا تماس مستقیم با مایعات بدن آلوده، ضایعات یا دلمه های روی پوست، یا اشیاء آلوده مانند ملافه یا لباس، از فردی به فرد دیگر سرایت می کند و اگر افراد در تماس طولانی مدت با فرد مبتلا به این بیماری باشند، ممکن است در معرض این بیماری قرار گیرند.

وی تاکید کرد: انتشار آبله میمون ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که یک فرد در تماس نزدیک با یک حیوان آلوده (به نظر می رسد جوندگان مخزن اولیه حیوانات برای انتقال به انسان هستند)، یک انسان آلوده یا مواد آلوده به ویروس رخ دهد و ویروس از طریق پوست آسیب دیده (حتی اگر آسیب ها  قابل مشاهده نباشد)، دستگاه تنفسی، یا غشاهای مخاطی (چشم، بینی یا دهان) وارد بدن می شود.

وی خاطرنشان کرد: خطر اصلی انتقال می تواند از تماس مستقیم با ضایعات پوستی یا از طریق تماس با لباس یا... بیمار باشد که با ضایعات در تماس بوده است؛ بنابراین، پرسنل بهداشتی  باید از لمس ضایعات پوستی با دست بدون پوشش  خودداری کنند، از دستکش یکبار مصرف استفاده کنند و بهداشت دست را رعایت کنند.

دکتر خرسندی توصیه کرد: برای پیشگیری از آن از تماس با حیواناتی که می توانند حامل ویروس باشند خودداری و بیماران آلوده را از دیگرانی که در معرض خطر عفونت هستند جدا کنید، پس از تماس با حیوانات یا انسان های آلوده، بهداشت دست را به خوبی رعایت کنید، از تجهیزات محافظ شخصی  در اطراف افراد آلوده از جمله ماسک و دستکش استفاده شود، از تماس با موادی مانند ملافه که در تماس بوده‌اند خودداری گردد، افراد مبتلا به آبله میمون باید از دیگران تا زمانی که بثورات کاملاً برطرف شود، جداشوند، بهداشت دست را پس از تماس با افراد مبتلا به آبله میمون رعایت کنند.

وی تاکید کرد: تجربه پاندمی کرونا ثابت کرد که سلامت همگان به هم وابسته است لذا جهت پیشگیری از ابتلای به آبله میمون  خود مراقبتی و   شستشوی صحیح و مکرر دستها، زدن ماسک، خودداری از دست دادن با دیگران و فاصله گرفتن از افراد مشکوک اقدام کلیدی است.