به نام خداوند بخشنده مهربان

روزی که پیشنهاد مسئولیت دانشگاه ارائه شد تصورم یک فرصت بی بدیل کمک به توسعه و ارتقاء جایگاه بهداشت و درمان استان ذیل دولت سیزدهم بود، ولی اکنون بعد از گذشت دو سال و در آستانه تودیع از ریاست دانشگاه جز افتخار خدمتگزاری صادقانه به ولی نعمتان نظام مقدس جمهوری اسلامی در سنگر سلامت و البته همکاری با شهید خدمت مرحوم آیت الله رئیسی دلخوشی ندارم و امیدوارم این خدمات مقبول درگاه خداوند متعال قرار گرفته باشد.

جا دارد در درجه اول از درک و فهم والای هم استانی های عزیزم تشکر کنم که در راه تعالی وضعیت خدمات سلامت در استان صبوری کردند و در سایه همدلی و هماهنگی مسئولین محترم استان و همراهی خانواده پر افتخار بهداشت و درمان استان ‌و مسئولین محترم وزارت بهداشت، اکنون شاهد بهبود وضعیت استان در اکثر شاخص ها هستیم و مردم صبور و فهیم استان در این مدت طعم شیرین ارتقاء سطح و توسعه خدمات بهداشت و درمان را چشیده اند که ان شاء الله پس از این هم به همت همکاران خوبم موجبات سربلندی دانشگاه علوم پزشکی اراک بیش از پیش فراهم شود.

توسعه زیرساخت های بهداشتی و درمانی، ارتقاء سطح و کیفیت خدمات درمانی و تکمیل پروژه هایی با قدمت چند دهه و ... در عین حال که شیرین و لذتبخش است، نقطه پایانی اهداف بنده ‌و همکارانم در خانواده بزرگ بهداشت و درمان استان نبوده و نیست، ولیکن شاید در این فرصت زمانی اندک و منابع محدود کشور و استان و همچنین ملاحظاتی که اکنون مجال گفتن آن نباشد، رکوردی کم سابقه در حوزه بهداشت، درمان و سلامت استان و‌ کشور تلقی شود که امیدوارم فتح قله های افتخار توسط دانشگاه ذیل مدیریت دوست و برادر عزیزم دکتر نظری به شایستگی و بیش از پیش فراهم شود.

در اینجا از همه کسانی که پشتیبان بنده و همکارانم در این مسیر پر فراز و نشیب بودند اعم از نماینده ولی فقیه در استان، استاندار مرکزی و معاونین ایشان، نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی، اعضای شورای اداری استان، شهرداری و شورای اسلامی، خیّرین سلامت، اهالی رسانه، فعالین اجتماعی و فرهنگی، اعضا هیات علمی و هیات رییسه دانشگاه و تمامی همکاران خدوم در حوزه بهداشت و درمان استان، خانواده های شهدا و ایثارگران و ... کمال قدردانی و سپاس خود را اعلام دارم و بابت اینکه نتوانستم به شایستگی قدردان زحمات و تلاش های شما باشم طلب حلالیت نمایم.

کماکان معتقدم آغازی که خدمت صادقانه به مردم باشد هیچوقت به پایانی شیرین تر از رضایت خداوند متعال و آرامش و آسایش مردم عزیز ایران ختم نخواهد شد که شیرین ترین پایان ها و درخشان ترین مدال هاست.

ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست
هر چه آغاز ندارد نپذیرد انجام (حافظ)

دکتر علیرضا امانی