وی گفت: برنامه شهرهای سالم با تقویت رهبری سیاسی و حکمرانی مشارکتی، می‌تواند نقش تحول‌آفرینی در کاهش نابرابری‌های سلامت و رفع انزوای اجتماعی ایفا کند؛ این برنامه نه‌تنها بر بهبود محیط‌های کالبدی و اجتماعی تمرکز دارد، بلکه زمینه‌ای را فراهم می‌سازد که افراد بتوانند با حمایت متقابل، به حداکثر ظرفیت توسعه‌ای خود دست یابند.
دکتر تقی‌زاده با بیان اینکه «شهرهای سالم» اولویت را به سلامت و رفاه مردم می‌دهند، افزود: در این مسیر، همکاری بین‌بخشی، مشارکت جامعه، ترویج برابری، حمایت اجتماعی، شمولیت، دسترسی عادلانه به خدمات باکیفیت، محیط‌های ایمن و پایدار، ارتقای دانش و مشارکت فعال شهروندان از اصول اساسی برنامه به شمار می‌روند.
وی با تشریح اصول و راهبردهای برنامه شهرهای سالم، خاطرنشان کرد: گسترش دامنه از ارتقای سلامت به بهبود کیفیت زندگی، توجه به تعیین‌کننده‌های اجتماعی سلامت از طریق توسعه یکپارچه اقتصادی-اجتماعی، هماهنگی با مدیریت شهری، و تشویق به نوآوری از جمله اصول راهبردی این برنامه است.
به گفته دکتر تقی‌زاده، در برنامه شهرهای سالم، راهبردهایی همچون توانمندسازی جامعه، توجه ویژه به نیازهای زنان، کودکان و جوانان، ارتقای سلامت، تغذیه، محیط زیست، بهبود وضعیت اقتصادی محلی و تشویق به شبکه‌سازی و پیوند با دانشگاه‌ها در نظر گرفته شده است.
وی همچنین به ۹ حوزه کلیدی برنامه اشاره کرد که شامل ۸۰ شاخص ارزیابی است و موضوعاتی چون سازماندهی جامعه، همکاری بین‌بخشی، آموزش، سواد سلامت، آب و ایمنی غذایی، آلودگی هوا، توسعه مهارت‌ها، ظرفیت‌سازی، و آمادگی در بحران‌ها را در بر می‌گیرد.
وی تأکید کرد: برنامه شهرهای سالم یک ساختار اداری جدید نیست، بلکه تسهیل‌گر پروژه‌های جاری در سطح شهر است. ضروری است افراد مرتبط با این برنامه، با پرهیز از ایجاد تنش و با نگرش برد-برد، در راستای اهداف مشترک سلامت و رفاه عمومی همکاری کنند.