دکتر شبنم بیگی، متخصص بیهوشی، توضیح داد: در این روش، داروی بی‌حسی از طریق یک کاتتر بسیار نازک به فضای اپیدورال در پایین کمر تزریق می‌شود؛ این دارو با مسدود کردن مسیر انتقال سیگنال‌های درد از رحم و کانال زایمانی به مغز، موجب کاهش چشمگیر درد می‌شود. مادر در طول زایمان بیدار است، انقباضات رحمی را حس می‌کند و می‌تواند با ماما همکاری کرده و بلافاصله پس از تولد نوزاد، تماس پوست با پوست برقرار کند. مزیت مهم اپیدورال این است که در صورت طولانی شدن روند زایمان، امکان تکرار تزریق وجود دارد.
به گفته دکتر بیگی، انجام اپیدورال زمانی صورت می‌گیرد که دهانه رحم چند سانتی‌متر باز شده و انقباضات رحمی منظم باشند. تأثیر این روش حدود ۱۰ تا ۲۰ دقیقه پس از تزریق آغاز می‌شود. عوارض احتمالی آن می‌تواند شامل احساس سنگینی پاها، افت فشار خون، سرگیجه یا سردرد گذرا باشد که با اقدامات لازم برطرف می‌شود. این روش برای اغلب مادران مناسب است مگر در صورت وجود مشکلاتی مانند اختلالات انعقادی یا عفونت در محل تزریق.
وی افزود: روش بی‌حسی اسپاینال نیز از دیگر روش‌های بی‌دردی در زایمان طبیعی است که با یک تزریق کوچک در پایین کمر انجام می‌شود و در عرض ۲ تا ۳ دقیقه اثر می‌کند. اثر اسپاینال حدود ۱.۵ تا ۲ ساعت باقی می‌ماند و در مواردی که روند زایمان سریع پیش می‌رود یا اپیدورال در دسترس نیست، انتخاب می‌شود. عوارض احتمالی آن مشابه اپیدورال و گذراست.
همچنین دکتر بیگی استفاده از گاز انتونکس را به‌ عنوان روشی ایمن و بدون تزریق معرفی کرد و گفت: این گاز که ترکیبی از اکسیژن و نیتروس‌اکساید است، از طریق ماسک تنفسی در مرحله فعال زایمان استنشاق می‌شود و باعث کاهش درد و ایجاد آرامش می‌گردد. اثر آن به‌سرعت آغاز و پس از کنار گذاشتن ماسک، ظرف چند ثانیه برطرف می‌شود.
وی تأکید کرد که این روش برای افرادی که مشکلات ریوی دارند یا قادر به استفاده از ماسک نیستند، توصیه نمی‌شود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: انتخاب روش بی‌دردی باید با بررسی دقیق وضعیت جسمی مادر و توسط تیم پزشکی انجام شود تا ضمن حفظ ایمنی، بهترین تجربه ممکن از زایمان برای مادر فراهم شود.