QR مخفف عبارت (Quick Response Code) یا «کدهای واکنش سریع» است. کد QR نوعی بارکد است که به راحتی توسط دستگاه دیجیتال قابل خواندن است و اطلاعات را به صورت مجموعه‌ای از پیکسل‌ها در یک شبکه مربع شکل ذخیره می‌کند.
در حالی که ممکن است کدهای QR ساده به نظر برسند، اما می‌توانند داده های زیادی را ذخیره کنند. هرچند مهم نیست که چه مقدار داده حاوی آنها است، بلکه زمانی که کد QR اسکن می‌شود، باید به کاربر امکان دسترسی فوری به اطلاعات را بدهد . به همین دلیل است که به آن کد پاسخ سریع می‌گویند.
تاریخچه پیدایش QRCode
اولین سیستم کد QR در سال ۱۹۹۴ توسط شرکت ژاپنی، یکی از زیرمجموعه‌های تویوتا اختراع شد. آنها به روش دقیق‌تری برای ردیابی وسایل نقلیه و قطعات در طول فرآیند تولید نیاز داشتند. برای رسیدن به این هدف، آنها نوعی بارکد را توسعه دادند که می‌توانست کاراکترهای الفبایی را رمزگذاری کند.
Denso Wave کد QR خود را در دسترس عموم قرار داد و اعلام کرد که از حقوق ثبت اختراع خود استفاده نمی‌کنند. این بدان معناست که هر کسی می تواند کدهای QR بسازد و استفاده کند.
پذیرش اولیه این ایده کند بود. با این حال، در سال ۲۰۰۲، اولین تلفن‌های همراه حاوی خواننده‌های QR داخلی در ژاپن به بازار عرضه شد. استفاده از تلفن های هوشمند منجر به افزایش تعداد شرکت‌هایی شد که از کدهای QR استفاده می‌کردند.
در سال ۲۰۲۰، Denso Wave به بهبود طراحی اولیه خود ادامه داد. کدهای QR جدید آنها شامل قابلیت ردیابی، حفاظت از برند و اقدامات ضد جعل می‌باشد. کاربردهای جدیدی برای کد QR وجود دارد، از انتقال پرداخت ها تا تعیین موقعیت اشیا.
کد QR چه تفاوتی با بارکد UPC1D (یک بعدی) دارد؟

بارکدهای استاندارد فقط در یک جهت قابل خواندن هستند، از بالا به پایین. این بدان معناست که آنها فقط می‌توانند مقدار کمی از اطلاعات را، معمولاً در قالب الفبایی، ذخیره کنند. اما یک کد QR در دو جهت خوانده می شود، از بالا به پایین و از راست به چپ. این یعنی داده های بیشتری را در خود جای دهد.
همچنین بارکد (UPC / EAN) تا ۳۰ عدد را نشان می‌دهد، در حالیکه یک بارکد QR می تواند اطلاعاتی به وسعت ۷۰۸۹ عدد را ذخیره کند! این مقدار عظیمی از اطلاعات است که لینک‌دهی به چیزهایی از قبیل فیلم‌ها، فیس بوک یا توییتر و یا مجموعه‌ای از صفحات وب سایت‌های دیگر توسط کد QR را ممکن می‌سازد.
منبع: marcopacs.com