نمونه اولیه این خودروی پرنده، در واقع یک قاب آلومینیومی است که عمدتاً برای آزمایش پیشرانه طراحی شده است. در حالی که پیت بیتار، یکی از بنیانگذاران LEO پیش از این گفته بود که هواپیمای نهایی تنها دارای ۱۶ فن برقی است، این نمونه اولیه با ۷۲ فن که هر کدام به اندازه یک ماگ قهوه هستند، با قابلیت بالابر عمودی عرضه می‌شود.

دو فن با قطر بزرگتر در عقب به این خودروی پرنده فشار افقی وارد می‌کنند. بیتار می‌گوید هواپیمای نهایی حداقل ۲۰۰ جت کوچک عمودی (هر کدام با قطر ۱۱ سانتی متر) و ۱۱.۷ پوند نیروی رانش تولید می‌کند. این جت‌ها در مجموع بیش از ۲۳۰۰ پوند نیروی رانش تولید خواهند کرد. این هواپیما ۴۹۹ کیلوگرم وزن دارد و قادر است ۲۳۱ کیلوگرم مسافر و بار را حمل کند.

ایده‌ی LEO برای استفاده از تعداد زیادی جت ریز تصمیم جالبی است. فن‌های کوچکتر انرژی کمتری نسبت به پنکه‌های بزرگتر در بالابر عمودی دارند. او می‌گوید استفاده از ۳۶ فن کوچک دو برابر انرژی بیشتری در در مقایسه با طراحی‌هایی همچون شش پایه بزرگ‌تر مصرف می‌کند. یک باکس کوچک بسیار ابتدایی برای خلبان این خودروی پرنده در نظر گرفته شده است که با چیزی شبیه به یک صندلی پلاستیکی پوشانده شده است و کنترل‌های مخصوص را در اختیار خلبان قرار می‌دهد. این شرکت قصد دارد eVTOL را به عنوان یک هواپیمای شخصی با برد ۴۸۰ کیلومتر و باتری ۶۶ کیلووات ساعت به فروش برساند.

منبع: newatlas