در سال های اخیر فعالیت های پژوهشی، تعداد مجله های پزشکی و تعداد مقاله هایی که به مجله های علوم پزشکی کشور ارسال میشود به طور چشمگیری افزایش یافته است. در بیشتر این مقاله ها تجزیه و تحلیل هایی ارایه میشود که بدون یاری آمارشناسان و اپیدمیولوژیست ها انجام شده است. اگر چه تقریبا تمام پژوهشگران پزشکی تا حدودی با مبانی آمار آشنا هستند، ولی راه آسانی برای آشنایی کامل آنها با مفاهیم و اصول آماری وجود ندارد. همچنین درخصوص نحوه طراحی، تحلیل و نوشتن یک پروژه کامل کمک چندانی در اختیار آنها نیست. تا حدودی به این دلایل بسیاری از مقاله هایی که در مجله های پزشکی منتشر میشوند، از نظر آماری ضعیف یا حتا ممکن است غلط باشند. در این مقاله سعی شده به روشهای آماری اشاره شود تا خواننده آگاه با دسترسی به داده های اصلی بتواند یافته های گزارش شده را تایید نماید. در صورت امکان باید یافته ها سنجیده شده و با شاخص های مناسب سنجش خطا یا ابهام نظیر دامنه های اطمینان ارایه شود و از تکیه بر آزمون فرضیه آماری نظیر مقدار P به طور انحصاری که اطلاعات کمی مهمی را بیان نمی کند، اجتناب گردد. این رهنمود قصد دارد به نویسندگان کمک کند تا بدانند چه چیز از نظر آماری مهم تلقی میشود و چگونه آن را در مقاله های خود ارایه نمایند. در این مقاله راجع به نحوه انتخاب روش های آماری مناسب بحث نشده است؛ چنین اطلاعاتی را میتوان با مشورت با آمارشناسان بدست آورد، ولی این مقاله توجه خوانندگان را به سو استفاده از روشهای آماری جلب مینماید و تلاش میکند اطلاعات کلی و توصیه هایی را درباره جنبه های مهم طراحی، تجزیه و تحلیل و نحوه ارایه یافته ها به آنها پیشنهاد کند.

منبع: sid.ir