طرح آمارگیری از گردشگران ملی یکی از طرح‌های مرکز آمار ایران است که با هدف تهیه آمار و اطلاعات مربوط به سفرهای گردشگری خانوارهای کشور، برای بررسی‌های اقتصادی و تصمیم‌گیری مدیران و برنامه‌ریزان در حوزه گردشگری، توسط آن مرکز به اجرا در می‌آید. در این طرح با مراجعه به خانوارهای نمونه، اطلاعاتی در مورد ویژگی‌های سفر از جمله تعداد سفر، نوع سفر( با اقامت شبانه و بدون اقامت شبانه)، هدف اصلی سفر، شیوه سفر، نوع اقامتگاه گردشگران، نوع وسیله نقلیه مورد استفاده، تعداد شب اقامت و هزینه‌های سفر و همچنین اطلاعاتی در مورد ویژگی‌های اجتماعی اعضای خانوار مانند سن، ‌جنس، وضع سواد و وضع اشتغال جمع‌آوری می‌شود
نتایج این طرح آماری در سال ۱۴۰۰ (در شرایط کرونایی) نشان می‌دهد:
•    در سال ۱۴۰۰، ۳۰ درصد از خانوارهای کشور، یعنی حدود ۷ میلیون و ۸۰۰ خانوار حداقل یک سفر داشته‌اند.
•    در طول سال ۱۴۰۰، ۲۴ میلیون و ۶۸۷ هزار سفر انجام شده است.
•    تعداد سفرهای داخلی در سال ۱۴۰۰، ۲۴ میلیون و ۶۳۹ هزار سفر بوده که ۴۲ درصد از آن، با اقامت شبانه و ۵۸درصد بدون اقامت شبانه بوده است. 
•    پنج استان خراسان رضوی، مازندران، تهران، فارس، اصفهان، مقصد بیشترین سفرهای با اقامت شبانه در سال ۱۴۰۰ بوده‌اند.
•    پنج استان مازندران، اصفهان، تهران، فارس، گیلان مقصد بیشترین سفرهای بدون اقامت شبانه در سال۱۴۰۰ بوده‌اند.
•    بیشتر سفرهای با اقامت شبانه در سال ۱۴۰۰، با هدف دیدار دوستان و بستگان (۶۵ درصد)، گردش و تفریح (۱۶ درصد) و درمان (۱۰ درصد) انجام پذیرفته است.
•    بیشتر سفرهای بدون اقامت شبانه در سال ۱۴۰۰، با هدف دیدار دوستان و بستگان (۳۱درصد)، درمان(۲۴ درصد) و گردش و تفریح (۲۰ درصد) انجام شده است.
•    اقامتگاه اصلی مورد استفاده در سفرهای داخلی با اقامت شبانه خانوارها در سال ۱۴۰۰، خانه بستگان و آشنایان با ۷۶ درصد، ویلا و آپارتمان شخصی با ۱۲ درصد، ویلا و آپارتمان اجاره ای با ۶ درصد، اقامتگاه عمومی با ۳ درصد، سایر اقامتگاه‌ها ۲ درصد و چادر و کمپ شخصی و اقامتگاه سازمانی هر یک با ۱ درصد بوده است.