در‌حال‌حاضر، داده‌های گوشی و دستگاه‌های مختلف ما به امواج الکترومغناطیسی تبدیل می‌شوند تا بتوانند بین میلیاردها کاربر در رفت‌وآمد باشند. همانند خودروها در بزرگراه و خیابان‌ها که چراغ‌های راهنمایی سرعت آن‌ها را کنترل می‌کنند، ترافیک داده‌ها نیز با کمک فیلترها یا پردازنده‌های طیفی در فرکانس‌های مختلف حرکت می‌کنند.
زیرساخت‌های یک شهر فقط می‌تواند سطح معینی از ترافیک را مدیریت کند و اگر مدام حجم خودروها را افزایش دهید، با مشکل مواجه می‌شوید. حالا میزان داده‌ها در ارتباطات بی‌سیم به حداکثر مقدار خود رسیده است و ساختار مسطح پردازنده‌ها دیگر جوابگوی این میزان داده نیست.
با ظهور هوش مصنوعی و دستگاه‌های هوشمند دیگر، ما به چراغ‌های راهنمایی بیشتری برای کنترل فرکانس‌های مختلف نیاز داریم. حالا با اضافه‌شدن یک بُعد دیگر به این پردازنده‌ها، می‌توان از ظرفیت بیشتری برای انتقال داده‌ها بهره برد. دانشمندان مبدع این تکنولوژی از فناوری CMOS یا فرایند ساخت نیمه‌رسانای اکسید-فلز برای ساخت تشدیدگر (resonator) نانومکانیکی سه‌بعدی استفاده کرده اند.به گفته آنان پردازنده‌های سه‌بعدی فضای فیزیکی کمتری را اشغال می‌کنند، درعین‌حال عملکرد پیشرفته‌تری ارائه می‌دهند.همچنین با استفاده از نقاط قوت فناوری‌های نیمه‌رسانا در زمینه یکپارچه‌سازی، مسیریابی و بسته‌بندی داده‌ها، می‌توان انواع پردازنده‌های وابسته به فرکانس را روی یک تراشه ادغام کرد.
در این رویکرد جدید برای تولید پردازنده‌های رادیویی با باند چندگانه، نه‌تنها مسئله بزرگ پردازنده‌های دوبعدی حل می‌شود، بلکه به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا استراتژی‌های ارتباطی کاملاً جدیدی را در دنیای ارتباطات پرازدحام بی‌سیم ایجاد کنند. به زبان ساده‌تر، دستگاه‌های بی‌سیم جدید بهتر، سریع‌تر و ایمن‌تر خواهند بود.