صدای قدم های سالمندی جمعیت با تمام توان درگوش می پیچد و این هشدار را می دهد که بی تفاوتی به قانون جوانی جمعیت و زیر پا گذاشتن آن تبعات نامطلوبی نصیب کشور می کند و باید دراین برهه از زمان شعار «فرزند بیشتر ، زندگی بهتر» را جایگزین شعار غربی «فرزند کمتر ، زندگی بهتر» قرار دهیم.

روزگاری جامعه غربی با هدف های از پیش تعیین شده شعار فرزند کمتر و زندگی بهتر به کشورهای جهان سوم به ویژه ایران القا کرد و خواست با نهادینه کردن این شعار جامعه ایران و کشور را به مرور زمان خالی از جمعیت کند.

این نسخه غربی باعث شد تا خانواده ها به ویژه زنان نه تنها ۲ فرزند بلکه به یک فرزند اکتفا کرده، رفاه و آسایش خود را بر هر مهمی ترجیح دهند و چنین شد که خانواده های ایرانی دارای ۲ فرزند و یک فرزند شده و این روند همچنان ادامه یافت و شعار فرزند کمتر فصل الخطاب خانواده ها شد.

به یاد داریم زمانی را که برخی کشورها باوجود داشتن ثروت فراوان از نیروی انسانی کمی برخوردار بودند و مجبور بودند نیروی انسانی مورد نیاز خود را از کشورهای دیگر تهیه کرده و امکانات مناسبی در اختیارشان قرار دهند تا بتوانند اقتصاد و تولید خود را سرپا نگه دارند.

تبعیت از فرهنگ غلط غربی و ادامه پیروی از این فرهنگ درطول سالیان متمادی اجازه نداد جمعیت کشور روال معمول خود را طی کرده و فرزندآوری در جامعه نهادینه شود؛ بلکه برعکس آنچه درجامعه روز به روز بیشتر شد و گسترش یافت، خانواده های ۲، سه و حداکثر چهارنفره بود.

وقتی سراغ مردم به ویژه بانوان می رویم و از فرزنددار شدن می پرسیم، آنها حتی ۲ فرزندی را نیز رد کرده به تک فرزندی معتقد هستند و علاقه چندانی به داشتن فرزند ندارند و چه بسا زندگی خود را با الگو برداری از سبک زندگی غربی ادامه می دهند و این نگاه و تفکر خبر از آینده خوبی نمی دهد.