دوم اسفند ماه 1402 روز تولد حضرت علی اکبر و روز جوان است. بدین مناسبت 2 الی 8 اسفند هفته جوان نامگذاری شده است. مطابق تقسیم بندی جدید جمعیتی از نظر وزارت بهداشت فرد جوان به افراد 17 تا 40 سال اطلاق می گردد. دوره جوانی در عین حال که بعنوان یک دوره گذر تدریجی از کودکی به بزرگسالی امتیازات زیادی را در بر دارد و زمان طولانی تری را برای کسب مهارت ها و آماده شدن برای آینده در اختیار جوانان می گذارد، اما معمولا دوره ای آکنده از تعارض و نوسان بین وابستگی و استقلال است. دوره جوانی عمدتا در برگیرنده افراد مجرد و یا زوج های جوان است و جهت گیری اساسی و تصمیم گیری های مهم زندگی مثل ادامه تحصیل، انتخاب شغل و انتخاب همسر در این دوره اتفاق می افتد. ازدواج آغاز ایجاد خانواده و تعهد مادام ‌العمر در زندگی است. همچنین ضمن خدمت به همسر و فرزندان خود فرصتی برای رشد و  از خودگذشتگی را فراهم می‌کند. ازدواج فراتر از یک پیوند فیزیکی یعنی پیوند عاطفی و معنوی است.

ازدواج مزایای عاطفی بسزایی دارد. فراتر از جنبه‌های مادی ازدواج، یافتن عشق با طولانی شدن زندگی فرد، بهبود ثبات عاطفی و افزایش فرصت برای یک روحیه روانشناختی مثبت مرتبط است.

افراد متاهل کمتر دچار افسردگی می‌شوند. بیان نکردن افکار و احساسات می‌تواند منجر به افسردگی شود. البته هیچ رابطه‌ای کامل نیست. اما یک ازدواج سالم که در آن بستری فراهم باشد تا دو طرف بتوانند با احساس امنیت پیرامون افکار، احساسات و نیازهای خود حرف بزنند می‌تواند باعث تسکین اضطراب و استرس در فرد شود. افراد متاهل کیفیت خواب بهتری دارند.مطالعات نشان می دهد زنانی که زندگی زناشویی بهتری را دارند، کیفیت خواب بالاتری را نیز تجربه می‌کنند.

ازدواج تنها راه مطمئن و مشروع برای بقا و تربیت نسل صالح و شکل‌گیری جامعة سالم است و با ارضای مشروع غریزة جنسی از مسیری سالم و پاک، مانع گسترش فساد در اجتماع بوده و از این نظر نقشی مهم را در سلامت و امنیت جامعه نیز ایفا می‌کند.

     با آغاز زندگی مشترک بخش قابل توجهی از نیاز های عاطفی همسران جوان تامین می شود و در صورت بهره مندی ایشان از مهارت های زندگی به مرورزمان توانایی پاسخ دادن به نیازهای بیشتر را پیدا میکنند. تولد فرزند نیز زمینه پاسخگویی بسیاری از این نیازها از جمله نیاز به دوست داشتن و دوست داشتنی بودن را فراهم می کند. زیرا یکی از نیازهای فرزندان مورد توجه بودن و دوست داشته شدن توسط دیگران است. در مقابل والدین نیز نیاز دارند از کسی حمایت کنند و او را دوست داشته باشند.  بنابراین، کار کرد نیاز های مذکور به گونه ای است که والدین و فرزندان مکمل یکدیگر اند و حاصل آن رضایت خاطری است که نصیب آنها می شود. این احساس رضایت موجب انس بیشتر با کسی می شود که در تامین خواسته های درونی سهمی دارد و نقش ایفا می کند. در نتیجه با گسترش خانواده پس از تولد فرزندان ظرفیت های انس و الفت در زندگی افزایش می یابد. فرزند صفا و صمیمیت خاصی به خانواده می بخشد و چون محبوب پدر و مادر است هر دو به او دل بسته می شوند.

     به نظر می رسد جامعه آن هنگامی نشاط دارد که خانواده ها در نشاط و آرامش به سر ببرند. بنابراین، فرزندان نه تنها شالوده زندگی زناشویی را استحکام می بخشند، بلکه عامل موثری در لذت بردن پدر و مادر بوده و با افزایش این لذت ها، سلامت و بهداشت روانی همسران نیز تامین می شود. همچنین گذراندن وقت با کودک و بازی کردن با او یکی از مزیت هایی است که والدین از کودکانشان دریافت می کنند.

آمار‌ها نشان می‌دهد که فاصله بین ازدواج و تولد نخستین فرزند در زوجین ایرانی ۴ تا ۵ سال است و بنابراین یکی از گزاره‌های فرهنگی که نیاز به اصلاح آن است همین است، زیرا بهتر است جوانان در دو سال نخست زندگی خود اقدام به فرزندآوری کنند.

 تلاش برای افزایش نسل، و جوان شدن نیروی انسانی کشور و حمایت از خانواده، یکی از ضروری ترین فرائض مسئولان و آحاد مردم است.  این فریضه درباره ی افراد و مراکزاثرگذار و فرهنگساز، تأکید بیشتر می یابد. کاوشهای صادقانه ی علمی نشان داده است که این سیاست را می توان با پرهیز از همه ی آسیبهای محتمل یا موهوم پیش برد و آینده ی کشور را از آن بهره مند ساخت.

مسعوده غلامی کارشناس واحد نوجوانان ، جوانان و مدارس شهرستان اراک