شهادت امام محمد تقی علیه السلام تسلیت باد

۲۹ خرداد ۱۴۰۲ | ۰۶:۴۵ کد : ۳۵۱۷۰ اخباراصلی
تعداد بازدید:۴۳۱
شهادت امام محمد تقی علیه السلام تسلیت باد

امام محمد تقی (علیه السلام)، امام نهم شیعیان هستند. ایشان تنها فرزند امام رضا (علیه السلام) هستند که در سال ۱۹۵ هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشودند. امام محمد تقی (علیه السلام) به جود، کرم و بخشش بسیار مشهور هستند به همین دلیل به ایشان جوادالائمه می‌گویند.

شاه مُلک ِ قضا ادرکنی، نور چشم رضا ادرکنی

غرق مِحنت دلت شد آقا، همسرت قاتلت شد آقا

رفته تا سما سوز آهت، خانه‌ات شده قتلگاهت

یوسف غریب بغدادی، اَلعَطَش گفتی و جان دادی

شهادت امام محمد تقی (ع) تسلیت باد

کلیدواژه‌ها: اراک دندانپزشکی اراک شهادت شهادت امام محمد تقی علیه السلام امام جواد علیه السلام

آخرین ویرایش۲۹ خرداد ۱۴۰۲
( ۱ )

نظر شما :

محمدنبی نوروزی ۰۳ تیر ۱۴۰۲ | ۱۱:۲۷
معنی تسلیت چیست؟ هدف از تسلیت گفتن چیست؟ آیا شهادت امامان معصوم(ع) را تسلیت گفتن درست است؟ _______________________________ تسلیت (در لغت نامه ی دهخدا) تسلیت. [ ت َ ی َ ] (ع مص) تسلیة. اندوه وابردن. (مجمل اللغة). مأخوذ از تازی، پند و نصیحتی که در بیرون کردن غم و اندوه از دل کسی گویند، بویژه چون آن کس مصیبت زده باشد. دلاسایی و خاطرنوازی و آسایش. (ناظم الاطباء). دلداری. اندوه بردن. غم زدایی. و رجوع به تسلی و تسلیة و تسلیت کردن شود. _______________________________ تسلیت، برای تسلی دادن و آرام کردن و به فراموشی سپردن غم از دست رفته گفته می شود. معمولأ هم غم مرگ نزدیکترین کسان کم کم فراموش می شود و کار به جایی می رسد که سالگردشان با شوخی و خنده سپری می شود و پس از چند سال حتی بر سر مزارشان هم نمی روند. اگر سری به گورستان بزنید، گورهای غبار گرفته ی بسیاری می بینید که در واقع غبار فراموشی بر آن ها نشسته است، ولی شهادت امام معصوم(ع) را نباید تسلیت گفت چون نباید دل پیروانشان از کشته شدن امام عادل و دادگستر به دست دشمن ستمگر و مفسد، تسلی یا آرامش یابد. این غم هرگز نباید فراموش شود. این داغ در دل ها همیشه باید تازه بماند و آتش کینه ی دشمنان امام، همیشه باید روشن باشد، چرا که ماجرای یک روز و دو روز نبوده و تا امروز همچنان پیروان امام دارند قربانی می شوند و دشمنان همچنان دارند پیروان اهل بیت را سر می بُرند و می کشند.. در واقع نیز تکرار هر ساله‌ی مراسم سوگواری و مداحی ها و نوحه خوانی ها و تعزیه ها همه برای تازه کردن داغ شهادت امام است نه برای تسلی دادن. تسلیت گفتن با گریاندن هرساله ی سوگواران در تضاد است. با پوزش از همه‌ی همکیشان، تسلیت گفتن شهادت امامان معصوم، به نادرستی رواج یافته و نمی دانم ریشه ی تاریخیش کجاست ولی می‌توان حدس زد که خلفای جور و کشندگان و دشمنان امامان از آرام و خاموش کردن پیروان امامان و تسلیت گفتن را در دهان ها انداختن خشنود می شدند و بدشان نمی آمد این تناقض "جنبش و خروشِ کین خواهی از دشمنان اهل بیت با سفارش به خاموشی و فراموشی" درآمیزد و همه گیر شود. امروز روز آرامش و آسودگی و بی غمی نیست! روز ناآرامی و بیتابی و احساس مسؤلیت برای دریافت پیام شهادت امامان معصوم(ع) و یارانشان است.. متآسفانه در هر برنامه ی زنده ی مناسبتی، گویندگان، و مجریان، ده ها بار به شنوندگان و بینندگان تسلیت می گویند که خودشان هم معنی این گفته را نمی دانند. سوگواری و زنده نگهداشتن داغ شهادت امامان، آری! ولی تسلیت گفتن و سفارش به خاموشی و فراموشیِ ستمی که بر اهل بیت(ع) روا داشتند، نه! این سوگ ها جاودانه اند و تسلیت گفتنی و تسلی یافتنی نیستند.