پیام ریاست دانشکده به مناسبت سالروز وفات حضرت معصومه (س)
شهر از های های مرثیه و شیون، در خود مچاله می شود. باد بر پنجره ها می کوبد و درختان را به سوگواری می خواند. عرش و فرش، در حلقه اندوهی سخت، به عزا نشسته اند. آه ای بانوی آینه ها! ظلمت روزهای بی تو را چگونه تاب آوریم که درخشش چشمانت، خورشید را از سکه انداخته بود؟ تو فاطمه معصومه ای؛ این گونه است که موج ها، سیاهپوش رفتنت، سر بر سنگ های ساحل می کوبند.
