فاطمه مسعودی و عباس رضایی کارشناسان تغذیه مرکز بهداشت:

در مناطقی که نزدیک دریاچه، دریا  و اقیانوس هستند  آب را توسط کانال‌هایی وارد سینی‌های سفالی نمک گیری می‌کنند تا نور خورشید و وزش باد، به طور طبیعی موجب تبخیر آب و تهیه نمک دریا شود. هر آلودگی که  در این آب ها  باشد بعد از اینکه  تبخیر می‌شود در رسوبات (نمک دریا) باقی می‌ماند.
نمک دریا نمکی تصفیه نشده است و دارای انواع ناخالصی از جمله مواد نامحلول مانند شن، ماسه، خاک، گچ و مواد آلوده کننده، مواد محلول سخت از جمله کلسیم و منیزیم و فلزات سنگین مانند سرب، جیوه، آرسنیک و کادمیوم است و می‌تواند عوارض نامطلوبی در دستگاه گوارش، کبد، کلیه‌ها و ریه ایجاد کند و حتی منجر به مسمومیت شود. آرسنیک شبه فلز سمی معروفی است که مصرف آن سرطان‌زا است. نمک دریا در جذب ریز مغذی‌ها همچون آهن و روی اختلال ایجاد می کند.
نمک دریا دارای میزان کم ید و یا حتی فاقد ید است که نیاز روزانه به ید را تأمین نمی‌کند. نرسیدن ید کافی به بدن با عوارض بی‌شماری شامل گواتر، ناهنجاری‌های مادرزادی، افزایش موارد سقط و مرده زایی، هیپوتیروئیدی مادرزادی، کر و لالی مادرزادی، کاهش بهره هوشی همراه است.
افراد سود جوحتی در دلیجان، نمک دریا را دارای خواصی همچون پایین آورنده فشار خون، کاهش دهنده ورم دوران بارداری، از بین برنده سینوزیت، شفاف کننده پوست و ضد لک، از بین برنده سودا، صفرا و بلغم و نیز تأمین کننده ید مورد نیاز غده تیروئید عنوان می‌کنند که خلاف واقعیت است. 
شهروندان باید با مصرف صحیح نمک یددار تصفیه شده و استاندارد به میزان کافی از بروز اختلالات ناشی از کمبود ید پیشگیری کنند.