علائم سرماخوردگی

سرماخوردگی معمولأ با سوزش و درد گلو آغاز می شود و با سرفه، آبریزش بینی و بعضی مواقع با خروج خلط ادامه پیدا می کند. البته گاهی مواقع کودکان سرماخورده دچار تب بالا نیز می شوند ولی تب به ندرت بزرگسالان را درگیر می کند. علائم بیماری تا ۲ الی ۳ روز شدید هستند و به تدریج خفیف می شوند. سرماخوردگی معمولأ بین ۵ تا ۷ روز طول می کشد ولی سرفه ناشی از آن ممکن است ادامه پیدا کند.

عامل سرماخوردگی چیست؟

ویروس "راینوویروس" از خانواده "پیکورناویروس ها" عامل اصلی سرماخوردگی است. همچنین ویروس های دیگری نیز مثل کوروناویورس، آدنوویروس، ویروس پاراآنفلوآنزا و ویروس سین‌سیشیال تنفسی، ممکن است باعث سرماخوردگی شوند. عفونت های باکتریایی نیز ممکن است به سرماخوردگی اضافه شوند که در این صورت علائم بیماری شدیدتر و دوره آن طولانی تر خواهد بود. در این مواقع ممکن است عفونت سینوس ها (سینوزیت)، گلو (فارنژیت) یا گوش (اتیت) را درگیر کند.

فقط پزشک می تواند تفاوت سرماخوردگی ویروسی و میکروبی را تشخیص دهد. با تجویز پزشک ممکن است آنتی بیوتیک نیز برای درمان لازم باشد. در این خصوص حتمأ لازم است که اقدام به خود درمانی و مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک نکنیم.

عامل بیماری آنفولانزا و تفاوت آن با سرماخوردگی

بیماری آنفولانزا با سرماخوردگی فرق دارد چون ویروس هایی که باعث آن می شوند از خانواده متفاوتی هستند. آنفولانزا توسط ویروس های خانواده " ارتومیکسو ویروس ها" ایجاد می شود که به سه گروه (A,B,C) تقسیم می شوند.

علائم آنفولانزا

تب، تعریق، سردرد، درد عضلات و مفاصل، گلو درد و گرفتگی بینی از علائم آنفولانزا هستند. برخی از انواع آنفولانزا مانند نوع خاصی از ویروس آنفولانزای A  که به آنفولانزای خوکی معروف است، ممکن است با اسهال و استفراغ نیز همراه باشد. آنفولانزا معمولأ بین ۲ تا ۷ روز طول می کشد.

ممکن است آنفولانزا در کودکان، سالمندان و کسانی که مشکلات قلبی – عروقی و یا تنفسی دارند، با عفونت ریه (پنومونی یا ذات الریه) همراه شود. چنین حالتی در افراد سالم کمتر دیده می شود.

باورهای نادرست در مورد سرماخوردگی و آنفولانزا

در مورد هر دوی بیماری های سرماخوردگی و آنفولانزا باورهای نادرستی وجود دارد. یکی از این باورهای نادرست، درمان آنتی بیوتیکی است که هیچ تأثیری بر روی ویروس سرماخوردگی و یا آنفولانزا ندارد، حتی مشکلات بیمار را بیشتر نیز می کند. ۲ نکته در مورد آنتی بیوتیک ها قابل توجه است:

آنتی بیوتیک ها برای درمان باکتری ها، عفونت های قارچی، و تک یاخته های انگلی مؤثر هستند و هیچ گونه تأثیری بر روی ویروس ها ندارند. از این رو هرگز نباید برای درمان سرماخوردگی یا آنفولانزای ویروسی مصرف شوند.
مصرف بی رویه و خودسرانه آنتی بیوتیک باعث پدیده "مقاوت آنتی بیوتیکی" می شود، به این معنا که باکتری ها در اثر تماس زیاد با آنتی بیوتیک ها راه بی اثرکردن آن ها را یاد می گیرند و گویی آنتی بیوتیک در از بین بردن باکتری ناکارآمد می شود.

بنابر آمار رسمی، مصرف آنتی بیوتیک در ایران ۱۶ برابر استاندارد جهانی است.

یکی دیگر از باورهای نادرست در مورد سرماخوردگی و آنفولانزا این است که قرار گرفتن در معرض هوای سرد باعث بروز این بیماری ها می شود. در حالی که عامل این بیماری ها ویروس است و ربطی به هوای سرد ندارد. به عبارتی در تابستان هم احتمال ابتلا به این ۲ بیماری وجود دارد.  پس دلیل شیوع زیاد این بیماری ها در زمستان چیست؟

در فصول سرد مدارس باز می شوند و کودکان در تماس نزدیک با هم هستند، در نتیجه انتقال بیماری بین کودکان و سپس به خانواده ها و جامعه بیشتر می شود.
در زمستان و پاییز مردم تمایل بیشتری دارند که در فضاهای سرپوشیده بمانند، همین مسئله عامل تسریع انتقال ویروس از فردی به فرد دیگر است.
ویروس هایی که آنفولانزا و سرماخوردگی را تولید می کنند، در هنگامی که رطوبت هوا کم است یعنی در پاییز و زمستان بهتر و بیشتر زنده می مانند.
در فصول سرد، مخاط بینی و دهان خشک تر است، این مسئله در انتقال ویروس به بدن نقش مهمی دارد.

عوامل مؤثر در بیماری ها

سن: کودکان و افراد مسن بیشتر سرما می خورند چون سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف تر است و دانش و توانایی کمتری برای مراقبت از خود در برابر بیماری دارند.

کم خوابی و استرس: کم خوابی و استرس سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کنند و فرد را در معرض انواع بیماری ها قرار می دهند.

دخانیات: سیگار و قلیان چه برای خود شخص مصرف کننده و چه برای اطرافیان او خطر ابتلا به انوع بیماری ها افزایش می دهد چون سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند.

آلرژی: سرماخوردگی و آلرژی دارای علائم مشترکی مثل سوزش گلو و آبریزش بینی هستند. تأثیری که آلرژی بر روی بینی و گلو می گذارد باعث می شود آن ها بیشتر در معرض خطر سرماخوردگی و آنفولانزا قرار بگیرند.