حدود 70 سال پیش شخصی به نام هارون که یهودی بود و مدرک پزشکی نداشت در دلیجان طبابت  می کرد. مردم برای درمان بیماری در مقابل منزل وی که در نزدیکی حسینیه باب الحوائج  فعلی بود به صف می شدند. مشهدی محمد خوشروز (جان کن) نیز تزریقات و پانسمان را با وسایل چند بار مصرف از جمله سرنگ های شیشه ای انجام می داد. وسایلی که در یک ظرف فلزی پر از آب جوش که همواره روی چراغ قرار داشت، ضد عفونی می شد.

    در آن زمان مرحوم حاج محمد مصیب زاده و میرزا خلیل بیکی، بخشی از مغازه ی خوار و بار فروشی خود را  به عرضه ی دارو اختصاص داده بودند و مرحوم میرزا ابراهیم بیکی مغازه را اداره می کرد.

     40 سال پیش در زمان ریاست دکتر شفیعی بر بهداری محلات، اولین درمانگاه دلیجان با نام 25 شهریور (مرکز خدمات جامع سلامت شهری - روستایی شماره 1 فعلی) در زمینی که محل بازی "دو دو" ی کودکان بود ساخته شد.

     مرحوم دکتر حاذق پزشک، مرحوم اسدالله نجفی ابتدا کارگر، سپس نگهبان و مرحوم سید اصغر جلالی راننده آمبولانس درمانگاه بودند. آمبولانسی شبیه مینی بوس که آن را از  شهرستان نور آورده بودند. نام درمانگاه بعد از انقلاب به 17 شهریور تغییر کرد.

     مصدومین و جان باختگان تصادفات  جاده یک بانده تهران - اصفهان که به این درمانگاه منتقل می شدند، خاطرات غم انگیزی را  به یادگار گذاشته اند.

    در این اثنا با کوشش اعضا هیئت مدیره هلال احمر (شیر و خورشید سرخ سابق شامل محمود ابراهیمی مدیر عامل، تقی هاشمی نایب رییس و سید جعفر هاشمی رییس شاخه جوانان) و حمایت مسئولین کشوری، بیمارستان 22 تختخوابی دلیجان در محل فعلی هلال احمر راه اندازی و زایشگاه و فوریتهای پزشکی به آن اضافه شد. در این بیمارستان پزشکان خارجی طبابت می کردند و مدتی بعد مرحوم محمد رضا غفاری برای انجام امور پشتیبانی و تدارکاتی به کار گمارده شد که وظیفه خود را به بهترین شکل انجام میداد. 

     در سال 1359 تنها چند روز قبل از شروع جنگ تحمیلی، مجوز ایجاد شبکه بهداشت و درمان صادر شد. آقای ابراهیم نجفی به عنوان اولین مدیر از تفرش به دلیجان منتقل و با همکاری کادر بیمارستان (آقایان علی اکبر جعفری، نوراله حسنی و مرحود سید اکبر جلالی) در یکی از اتاق های آن، شبکه را راه اندازی کرد. مدیریت کارآمد آقای نجفی، گسترش شبکه را از نظر تاسیسات، نیرو، جغرافیایی و ... سرعت بخشید بطوری که نیروهای زیادی استخدام و درمانگاه ها و خانه های بهداشت متعدد در همه روستاهای واجد شرایط افتتاح گردید.

     پس از تکمیل ساخت درمانگاه 5 شهری (مرکز خدمات جامع سلامت شماره 2) توسط جهاد، شبکه بهداشت و درمان به آن محل منتقل شد. اما این جابجایی دوامی نداشت زیرا طبقه بالای ساختمان فروشگاه کنونی فرش در خیابان طالقانی اجاره گردید و جابجایی بعدی اتفاق افتاد. سرانجام ساختمان فعلی  در مجاورت  هلال احمر ساخته و مقر دایمی شبکه  شد. 

     بیمارستان امام جعفر صادق(ع) شهرستان دلیجان نیز به همت مردم و کمک های خیرین سلامت در سال 1362کلنگ زده شد. در ابتدای امر خیر نیکوکار مرحوم مهندس مرتضی هاشمی هزینه سفت کاری ساختمان فعلی اورژانس راپرداخت نمود. وی قبلا توانبخشی، دبیرستان امیرالمومنین(ع) و الزهرا را ساخته بود.

     سپس به دلیل کمبود بودجه، کار متوقف گردید. امکان تخریب سازه ی نیمه کاره به مرور زمان وجود داشت. بنابراین  پیگیری ها آغاز شد. دکتر فاضل موضوع را به مجلس شورای اسلامی کشاند. وی در مجلس اهمیت تکمیل بیمارستان دلیجان را درمان مصدومان تصادفات جاده مهم و پر تردد تهران - اصفهان  عنوان کرد و بودجه لازم تامین و احداث ساختمان دوباره شروع شد.

     بیمارستان امام جعفر صادق (ع) دلیجان در سال 1374 با حضور دکتر حبیبی معاون رییس جمهور ، مرحوم آیت الله نویسی امام جمعه وقت مسئولین شبکه بهداشت و دانشگاه علوم پزشکی اراک، خیرین سلامت و مردم دلیجان افتتاح گردید.

     در سال های اخیر با احداث کارخانه های متعدد ایزوگام، فرش  و غیره وضع اقتصادی خیرین سلامت بهتر و بیشتر کمبود ها و مشکلات بیمارستان بوسیله آنها مرتفع شده است.اکنون تامین پزشک عمومی و متخصص و سایر نیازهای بیمارستان دلیجان باید فراتر از جمعیت شهرستان باشد. زیرا اتباع خارجی بی نام و نشان، مسافران عبوری و جمعیت شناور دانشجو، از خدمات این بیمارستان استفاده می کنند.