یعنی التهاب تاندون که همراه با پارگی های میکروسکوپی است.این ضایعه بیانگر یک پاسخ التهابی در داخل تاندون، بدون التهاب لایه خارجی آن است. استفاده بیش از حد از عضلات، مهمترین عامل تاندونیت محسوب میشود.
درگیری تاندون ماهیچه های مفصل شانه با تشخیص تاندونیت، شیوع بالایی دارد. به عنوان مثال تاندونیت ماهیچه فوق خاری (سوپرا اسپیناتوس)که یکی از ماهیچه های کلاهک چرخاننده (روتاتور کاف) است، نسبت به عضلات دیگر بیشتر مشاهده میگردد.
ازجمله عوارض التهاب های تاندونی، تاندونیت کلسیفیه، بورسیت و تاندونیت مزمن است.

علل تاندونیت:
مهمترین علل تاندونیت عبارتند از:
فعالیتهای تکراری. اگرچه در این اعمال، نیروی کمی به کار میرود، ولی به دلیل تکرار بالا، آسیب پذیری تاندون افزایش مییابد.
ضربه مستقیم

اختلالات وضعیت (پوسچر)

کاهش خون رسانی در برخی از نقاط تاندون (مثال تاندون فوق خاری یا سوپرا اسپیناتوس و تاندون آشیل)

علایم کلی:

با استراحت، درد کاهش می یابد و با فعالیت تشدید می گردد. در مرحله حاد به هنگام استراحت نیز ممکن است درد وجود داشته باشد.
معمولا شروع درد تدریجی بوده و در یک دوره درمانی ایجاد می شود.
با اعمال مقاومت به عضله توسط معاینه کننده در عملی که آن ماهیچه دارد درد افزایش می یابد.
کشش ماهیچه درگیر ممکن است با درد همراه گردد.
احتمال وجود اسپاسم محافظتی
تورم و احتمال گرمی در ناحیه
حساسیت به لمس در ناحیه آسیب
کریپتاسیون (صدای خش خش)به هنگام عمل فعال عضله که با دست گذاشتن در روی محل ضایعه کاملا احساس می شود.

درمان تاندونیت:
طول مدت بهبودی تاندونیت ممکن است از چند هفته تا چند ماه بسته به شدت عارضه، طول بکشد
درمان ممکن است درارتباط با موارد زیر باشد:
استراحت به اندام درگیر جهت ترمیم بافتی
سرما درمانی (مثال استفاده از یخ) در زمان درد حاد
استفاده از داروهای ضد التهابی طبق نظر متخصص مربوطه
فیزیوتراپی با هدف کاهش درد و تورم، افزایش ترمیم بافت و تنظیم یک برنامه درمانی تدریجی
در برخی از موارد تزریقات استروئیدی
درمان جراحی: در مواردی که درمان های فوق موثر نبود، ممکن است جراحی با اهداف خاصی صورت گیرد.