تریاژ، یک سیستم اولویت بندی جهت مدیریت پذیرش بیماران در بخش اورژانس بیمارستان است که با تنظیم زمان یا تخصیص منابع و تسهیلات مورد نیاز برای هر بیمار، به جستجوی راه های مراقبت از بیماران در حداقل زمان انتظار، می پردازد.

مفهوم تریاژ در ابتدا به منظور تخصیص منابع و مراقبت های پزشکی در موارد بلایا و حوادث با مصدومین انبوه ایجاد شد. اما از آنجایی که شلوغی بیش از حد در بخش اورژانس، به دلیل محدودیت منابع موجود از جمله نیروی انسانی، فضا و تجهیزات، موجب کاهش کیفیت مراقبت و ایمنی بیمار و افزایش هزینه های مراقبت شد، امروزه در کشورهای توسعه یافته، دستورالعمل تریاژ بیمارستانی جهت کاهش میزان خطای مراقبتی و درمانی و با هدف ارتقای کیفیت و ایمنی بیماران در نظر گرفته شده است.

داشتن حداقل ۵ سال تجربه کاری در بخش اورژانس، مهارت های حرفه ای و فرهنگی و توانایی سطح بندی جهت ارجاع و انتقال صحیح بیماران از جمله ویژگی هایی است که پرستار تریاژ باید دارا باشد.

انجام برخی اقدامات مراقبتی اولیه پرستاری بر اساس دستورالعمل تدوین شده در کمیته ارتقای خدمات اورژانس بیمارستان مانند تجویز مسکن، استفاده از کمپرس یخ و آتل بندی از جمله وظایف پرستار بخش تریاژ است. 

 پرستار تریاژ موظف است فرم تریاژ را در کوتاه ترین زمان ممکن در سامانه های موجود تکمیل و ثبت کند.

پرستار موظف است به منظور اخذ تصمیمات صحیح تر به ویژه در مواردی که برای تعیین سطح تریاژ بیمار ابهام وجود دارد، از پزشک اورژانس مشورت و کسب تکلیف کند.

مشخص کردن زمان و محل ارجاع بیماران پس از تعیین اولویت بیماران از دیگر مسئولیت های پرستار تریاژ است.

پس از تریاژ و استقرار بیماران در اتاق انتظار، پرستار تریاژ موظف است در فواصل زمانی مناسب (حداقل هر ۲۰ دقیقه) به ارزیابی مجدد بیماران قبل از ویزیت پزشک بپردازد تا در صورت تغییر وضعیت بالینی ایشان، نسبت به تغییر سطح تریاژ بیماران و ارجاع به قسمت مناسب اقدام کند.