به گزارش روابط عمومی معاونت بهداشت، اکرم حمزه لویان با تأکید بر نگاه چندوجهی به مسئله جمعیت اظهار کرد: مقوله جمعیتی باید از همه ابعاد اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، روانشناختی و بهداشتی بررسی و آگاهی‌بخشی شود. تنها با مدل‌های پیش‌بینی علمی می‌توان مسیر درست را ترسیم کرد.

وی وقوع اتفاق جمعیتی واقعی را مشروط به یک رویداد کلیدی دانست و افزود: تا زمانی که دختران دهه شصتی ازدواج نکنند و صاحب فرزند نشوند، هیچ تحول جمعیتی در ایران رقم نخواهد خورد. این گروه سنی ظرفیت بحرانی و حساسی است که در حال از دست رفتن است.

حمزه لویان با اشاره به یک نابرابری اجتماعی گفت: مردان دهه شصتی تمایل کمی به ازدواج با همسن‌های خود دارند و ترجیح می‌دهند با زنان جوان‌تر ازدواج کنند. این عدم تطابق، فرصت باروری این نسل را به‌شدت کاهش می‌دهد.

رئیس گروه سلامت مادران تأکید کرد: کمک به ازدواج به‌موقع و فرزندآوری یک اقدام آگاهانه و برنامه‌ریزی‌شده است. خانواده‌ها باید دختران و پسران خود را متقاعد کنند که هرچه سریع‌تر ازدواج کنند و صاحب فرزند شوند. در حال حاضر نباید هیچ دختر یا پسر دهه شصتی مجرد داشته باشیم.

وی نقش تاریخی زنان را برجسته دانست و گفت: در همه جای دنیا، زنان تغییر را رقم زده‌اند. در افزایش نرخ باروری نیز این بانوانند که اثرگذار اصلی‌اند. هر زوجی باید آگاهانه تصمیم بگیرد تا در این تحول سهیم باشد.

حمزه لویان با اشاره به وقایع چهارگانه جمعیتی (تولد، وفات، ازدواج، طلاق) و افزودن مهاجرت به‌عنوان پنجمین عامل، گفت: در استان مرکزی، مهاجرت یکی از مؤلفه‌های کلیدی تأثیرگذار بر جمعیت است. خروج جوانان به کلانشهرها یا خارج از کشور، ترکیب سنی استان را به سمت پیری سوق می‌دهد.

رئیس گروه سلامت مادران هشدار داد: اگر افزایش سن ازدواج در سطح کشور یک مسئله مهم است، این مسئله در استان مرکزی به یک بحران واقعی تبدیل شده است.

وی آمار دقیق‌تری از وضعیت مجردها اعلام کرد و گفت: در حال حاضر در استان مرکزی، ۱۱۳ هزار مرد هرگز ازدواج نکرده در برابر تنها ۶۳ هزار دختر ازدواج نکرده وجود دارد.

حمزه لویان راه‌حل را در آسیب‌شناسی و رفع موانع دانست و گفت: باید موانع ازدواج این ۱۷۶ هزار نفر مجرد بررسی، آسیب‌شناسی و برطرف شود. با ازدواج این گروه و فرزندآوری آنها، نه تنها از سرعت پیری استان کاسته می‌شود، بلکه رتبه استان در سالخوردگی به طور چشمگیری بهبود خواهد یافت. زمان محدود است. خانواده‌ها، نهادهای حمایتی، دانشگاه‌ها و دولت باید دست به دست هم دهند تا این شکاف جمعیتی پر شود.