به گزارش روابط عمومی مرکز بهداشت استان مرکزی، مبتلایان به دیابت برای روزه داری بسته به سن، بیماری های زمینه ای، نوع دیابت و سابقه هیپوگلیسمی و ... به 4 گروه تقسیم می شوند.

1 - کم خطر: که با آموزش و احتیاط می توانند روزه بگیرند.

2 - خطر متوسط: که با آموزش و احتیاط می توانند روزه بگیرند.

3 - پرخطر: نباید روزه بگیرند.

4 - بسیار پرخطر: نباید روزه بگیرند.

افت قند خون بیمار دیابتی در ماه رمضان: هیپوگلیسمی به ویژه  قبل از افطار در بیماران دیابتی نوع 2 در ماه رمضان حدود 8 برابر و در دیابت نوع 1 حدود 5 برابر می شود.

در دیابت نوع 1 نقص در ترشح گلوکاگن و نوروپاتی اتونومیک و نقص در پاسخ آدرنالین، افت قند خون را تشدید می کند.

مبتلایان به دیابت نوع 1 اکیدا توصیه می شود روزه نگیرند.

موضوع بعدی کم آبی و لخته سازی است.

دو عارضه مهم برای بیماران دیابتی روزه دار، دهیدریشن و ترومبوز است.

هوای گرم، فعالیت زیاد، دیورزاسموتیک، کم خوردن آب باعث کم آبی و افت فشار خون می شود.

مطالعات نشان داده انسداد ورید شبکیه در بیماران دیابتی در ماه مبارک رمضان 20 درصد افزایش می یابد.

مبتلایان دیابت به ویژه نوع 1 (t1dm) قبل از تصمیم به روزه داری باید با پزشک مشورت کنند.

بنابراین:

به بیماران دیابتی که روزه می‌گیرند توصیه می‌شود:

همیشه همراه خود دستگاه کنترل قند خون داشته باشند و مرتب آن را چک کنند.

حتما وعده‌ی سحری میل کنند؛ معمولا پزشک برای این وعده برنامه خاص به آنها می‌دهد.

پس از افطار کمی ورزش کنند. پیاده روی از ساده‌ترین و تاثیر گذارترین گزینه‌هاست.

افراد دیابتی باید توصیه‌های لازم برای حفظ سلامت را از پزشک خود دریافت کنند. آنها چند روز پس از شروع ماه رمضان بهتر است دوباره به مطب پزشک مراجعه کنند تا پس از معاینه دوز داروهای دریافتی آنها بررسی شود.