متخصصان ژاپنی در یک مطالعه گزارش کردند که نوع جدید کروناویروس موسوم به اُمیکرون از ثبات محیطی بالاتری نسبت به سویه های قبلی برخوردار است.

در این مطالعه سویه کروناویروس ووهان و دیگر سویه های نگرانی‌ کننده آلفا، بتا، دلتا و اُمیکرون به لحاظ میزان بقا و عفونت‌زایی مقایسه شد. متخصصان با استفاده از نمونه‌های آزمایشگاهی از پوست انسان و بسترهای پلاستیکی، پایداری محیطی انواع مختلف کروناویروس را ارزیابی کردند.

درک بیماری زایی کروناویروس و پایداری آن در محیط برای کاهش شدت همه‌گیری که باعث آسیب‌های جدی در سطح جهان شده است، حیاتی است. از روزهای اولیه، کروناویروس قابلیت انتقال بالایی از خود نشان داده است. با ظهور سویه‌های مختلف، ویروس قابلیت انتقال بالاتری پیدا کرده است، همانطور که تعداد موارد عفونت با وجود واکسیناسیون و اعمال قرنطینه در جهان روند افزایشی دارد.

عوامل متعددی به افزایش عفونت زایی و انتقال کروناویروس نسبت داده می شود که از آن جمله می‌توان به  افزایش بار ویروسی دفع شده از فرد آلوده، کاهش حداقل بار ویروسی مورد نیاز برای ایجاد عفونت، تغییر در محل هدف عفونت و افزایش ثبات محیطی اشاره کرد.

در این مطالعه متخصصان ژاپنی پایداری ویروس را روی سطوح پلاستیکی و پوست انسان ارزیابی کردند. پس از قرار دادن ویروس روی سطح پلاستیک/پوست، بقای ویروس در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. آنها پایداری ویروس های مختلف را روی سطح مدل پوست انسان ارزیابی کردند و همچنین به اثربخشی ضدعفونی کننده های مختلف در برابر ویروس های موجود روی پوست انسان پی بردند. در این مطالعه از ضدعفونی‌کننده‌های مبتنی بر الکل، اتانول و ایزوپروپانول استفاده شد.

متخصصان اظهار داشتند: روی سطح پلاستیک، زمان بقای سویه ووهان، آلفا، بتا، گاما، دلتا و اُمیکرون به ترتیب ۵۶، ۱۹۱.۳، ۱۵۶.۶، ۵۹.۳، ۱۱۴ و ۱۹۳.۵ ساعت است.

به گزارش ایسنا، در حالیکه روی سطح پوست انسان، زمان بقای سویه ووهان، آلفا، بتا، گاما، دلتا و اُمیکرون به ترتیب ۸.۶، ۱۹.۶، ۱۹.۱، ۱۱، ۱۶.۸ و ۲۱.۱ ساعت است که سویه اُمیکرون بیشترین زمان بقا را دارد