تحقیقات ثابت کرده سبک زندگی جوامع امروزی اغلب اضطراب برانگیز بوده و گاهی واقعاً لزوم مصرف داروهای ضد اضطراب وجود دارد. اما این هیجان، مکانیسمی طبیعی در بدن است و در طول تاریخ بشر نیز همیشه وجود داشته است. در واقع، اضطراب مربوط به واکنشی است که در مواجهه با خطری قریب‌الوقوع از خود نشان می‌دهیم.
مشکل زمانی ایجاد می‌شود که استرس، فشار و نگرانی‌های زیاد باعث می‌شوند اضطراب بیمارگونه شود. در این حالت، بیمار و پزشک باید از مداخلات دارویی برای کنترل موقعیت کمک بگیرند.

اضطراب چیست؟

همان‌طور که گفتیم اضطراب یک احساس نرمال است که بدن ما آن را تجربه می‌کند. هدف از اضطراب، دفاع از ما در برابر موقعیت‌های خطرناک یا نگران‌کننده است که بدن را برای واکنشی مؤثرتر در این لحظات آماده می‌کند. به عبارتی دیگر، اضطراب یک مکانیسم حیاتی است؛ اما برخی از افراد نمی‌توانند این هیجان را کنترل کرده و در شرایط معمول زندگی از آن رنج می‌برند. این اتفاق در زندگی روزمره بسیار مخرب است.
بنابراین وقتی کسی مکرراً با اضطراب مواجه می‌شود بدون اینکه دلیلی برای این اضطراب و نگرانی وجود داشته باشد، پای یک اختلال در میان است. بیمارانی که از این بیماری رنج می‌برند ممکن است علائم ناخوشایند گوناگونی را احساس کنند که داروهای ضد اضطراب می‌تواند این احساسات را کنترل و مهار کند.
علائم ناخوشایند اختلال اضطراب شامل موارد زیر می‌شوند:
. تند شدن ضربان قلب و تپش قلب
. تعریق زیاد
. لرز و رعشه
. مشکل در تنفس
. حالت تهوع و احساس گره یا سفتی در معده

داروهای ضد اضطراب

برای درمان اختلال اضطراب خوشبختانه انواع گوناگونی دارو وجود دارد. معمول‌ترین داروها داروهای ضد اضطراب و ضدافسردگی هستند. مصرف این داروها باید توسط پزشک تجویز شود و این داروها بدون نسخه به فروش نمی‌رسند. برخی از این داروها به گروه بنزودیازپین‌ها یا باربیتورات‌ها تعلق دارند.
خاصیت این داروها در رفع اضطراب به دلیل توانایی‌شان در تشدید اثرات فرارسان عصبی GABA می‌باشد. این ماده مسئول مهار سیستم عصبی مرکزی است و تأثیراتی مانند موارد زیر ایجاد می‌کند:
. کنترل وضعیت استرس، اضطراب و فشار روانی
. کمک به خوابیدن
. افزایش تولید هورمون رشد
بنابراین داروهای ضد اضطراب با مداخله در عملکرد گیرنده‌های فرارسان GABA، تأثیرات آن را تشدید می‌کنند و دارویی مؤثر در درمان اضطراب هستند.
اما لازم به ذکر است که این داروهای ضد اضطراب می‌توانند یک سری عوارض ایجاد نمایند که باید به آن‌ها نیز توجه داشته باشید. مثلاً بنزودیازپین‌ها می‌توانند در بیمارانی که آن‌ها را مصرف می‌کنند وابستگی ایجاد نمایند. بنابراین افرادی که تحت درمان با این نوع داروها هستند باید به دقت تحت کنترل باشند و در صورتی که نیاز به تغییر مصرف دارو یا توقف آن وجود دارد، باید این کار به صورت تدریجی انجام شود نه ناگهانی، زیرا علائم ترک بروز خواهند کرد.

وقتی کسی مکرراً با اضطراب مواجه می‌شود بدون اینکه دلیلی برای این اضطراب و نگرانی وجود داشته باشد، پای یک اختلال در میان است. بیمارانی که از این بیماری رنج می‌برند ممکن است علائم ناخوشایند گوناگونی را احساس کنند که داروهای ضد اضطراب می‌تواند این احساسات را کنترل و مهار کند

داروهای ضدافسردگی

داروهای ضدافسردگی گروه دیگری از داروهای درمانی در اختلال اضطراب هستند. در واقع، داروهای ضدافسردگی خط اول درمان محسوب می‌شوند. خصوصاً مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI ها، داروهای اصلی در این زمینه هستند. مطالعاتی در این مورد انجام شده و نشان داده سروتوتین در اختلالات اضطرابی بسیار نقش دارد. اما تحقیق در این زمینه همچنان ادامه دارد.
چیزی که قطعی است اینکه این داروهای ضدافسردگی در درمان اضطراب نیز مؤثر بوده و نسبت به گروه قبلی از داروها که نام بردیم، عوارض جانبی کمتری دارند. اما این داروها نیز مانند تمام داروهای موجود در بازار به هر حال عوارضی دارند، مانند:
. احساس گیجی و خواب‌آلودگی
. افزایش وزن
. اختلال در عملکرد جنسی
 

از عادات مضر دوری کنید

خیلی از افراد برای غلبه بر اضطراب خود سراغ موادی مانند الکل یا تنباکو می‌روند. اما این مواد در واقع اضطراب آن‌ها را تشدید می‌کند. بنابراین شما باید برای انتخاب بهترین روش کنترل اضطراب خود حتماً از یک متخصص کمک بگیرید. هرگز دارویی را سرخود مصرف نکنید یا سراغ عادت‌های مضر نروید.