در ایام کرونایی، بد نیست باز هم چند نکته مهم درباره متن و حاشیه این ماجرا را با هم مرور کنیم:
1 - این که دولت چه می کند و نمی کند، رسانه ها راست می گویند یا نه، عدد و رقم مبتلایان و فوتی ها درست است یا خیر، قرنطینه و تعطیل می کنند یا نمی کنند، در مرحله دوم اهمیت قرار دارد.
 مهم این است که خودمان مراقب خودمان باشیم. حتی مسوول ترین حکومت های تاریخ نیز نمی توانند مواظب این باشند که هر کدام از ما دستهایمان را قبل از شست و شوی کامل به چشم و دهان مان نزنیم یا توی صورت دیگران سرفه نکنیم.

۹۹ درصد وقت و انرژی و مخصوصا حواس مان را معطوف مراقبت های فردی از خود و اطرافیان مان کنیم و یک درصد بقیه را غر بزنیم و انتقاد کنیم، فال بد بزنیم و شایعات را برای همدیگر فوروارد کنیم!

2 - حفظ روحیه بسیار مهم است.
 در این باره:
- جلوگیری از ابتلا به کرونا بسیار راحت است. پزشکان و پرستارانی که با مبتلایان قطعی به کرونا سر و کار دارند، با رعایت اصول بهداشت فردی، از ابتلا به این بیماری مصون می مانند. همه ما هم می توانیم.

- اگر دیدیم فردی ،مثلا پدر و مادرمان، برای جلوگیری از کرونا، کارهایی ماننددود کردن اسفند می کند، او را از این کار منع نکنیم. فایده اش این است که احساس می کند در برابر کرونا خلع سلاح نیست و روحیه اش حفظ می شود. به او اصول صحیح خود مراقبتی را یاد دهیم ولی نیازی نیست ادای دانشمندان نکوهش گر  را در بیاوریم.

- به جای فوروارد کردن پست های ناامید کننده، هر چه طنز و ترانه در چنته داریم به همدیگر بفرستیم. ما این روزها به شاد بودن بیشتر از هر زمان دیگری نیازمندیم. شادی، در عین حال تقویت کننده سیستم ایمنی بدن است.

3 - مدام از کرونا حرف نزنیم. این کار را به پزشکان، مسوولان و رسانه ها بسپاریم. 
اگر در خانه یا محل کار کسی شروع کرد به منفی بافی درباره کرونا و این که "من می دونم کار ما تمومه" حرف را عوض کنیم؛ این همه سوژه در دنیاست. حتما باید خودآزاری و دیگر آزاری کنیم؟!

4 - به کودکان و نوجوانان آگاهی های لازم را بدهیم ولی باعث وحشت  شان نشویم؛ آنها در سنی نیستند که بتوانند تهدیدی را که درونش کمی هم مرگ نهفته هست، تحمل کنند؛ گناه دارند طفل معصوم ها.

5 - بسیاری از کسب و کارها دچار رکود شده اند. طرف حساب های آنها، مانند موجرها، طلبکارها و  کسانی که چک دست شان است این یکی دو ماه رعایت‌شان را کنند. انسانیت و شرافت  این جورجاها مشخص می شود.

6 - همه متفق القول هستند و قبلاً هم نوشته ام "خانه امن ترین جای دنیاست" ، تا حد امکان در خانه بمانید،مدرسه را به خانه بیاورید تکالیف دانش اموزان را چک کنید، استراحت کنید، با اعضای خانواده معاشرت کنید، کتاب بخوانید، مجله بخوانید، آلبوم های قدیمی را مرور کنید، موسیقی گوش کنید، فیلم ببینید،کارهای عقب افتاده تان را سر و سامان دهید، خانه تکانی کنید، به دوستان قدیمی و فامیل ها زنگ بزنید و از لحظه لحظه "بودن در خانه" لذت ببرید.