نظم، نظم، نظم. این مهم‌ترین ویژگی سبک ‌زندگی او بود. نزدیکان امام، ساعت‌هایشان را منطبق با کارهای امام تنظیم می‌کردند. مثلا وقتی ایشان را در حیاط خانه در حال قدم زدن می‌دیدند متوجه می‌شدند که ساعت چند است. خب ۲۴ ساعت زندگی منظم امام در یک روز معمول چطور می‌گذشت؟
از ۳ تا ۴ صبح
فعالیت روزانه امام از ساعت ۳ بامداد و با نماز شب شروع می‌شد. نماز شب ایشان هیچ وقت ترک نشد. ‌در بیماری، در صحت، در زندان، در تبعید، حتی در روی تخت بیمارستان قلب هم نماز شب خواندند. هنگام وضو، یک ابر زیر شیر آب می‌گذاشتند که صدای ریزش آب موجب بیدار شدن کسی نشود.

یک ساعت بعد از نماز صبح
‌همواره کنار دست امام خمینی کتاب‌هایی برای مطالعه قرار داشت. ایشان بعد از به جا آوردن نماز صبح و انجام تعقیبات و مستحبات، ساعتی را به مطالعه در نخستین دقایق روز اختصاص می‌دادند. ایشان علاوه بر کتاب‌های حوزوی و فقهی به دیگر کتاب‌ها هم نظر ویژه‌ای داشتند.

رأس ساعت ۷ صبح
امام همزمان با روشن شدن هوا و بالا آمدن آفتاب صبحانه‌شان را صرف می‌کردند. این برنامه‌ای بود که هر روز تکرار می‌شد و در زمان بیماری و خستگی و مشغله‌های بسیار نیز ایشان به مقدار کم و در زمان معین صبحانه ساده‌ای میل می‌کردند.

راس ساعت ۸ صبح
زمانی که ایشان به تربیت شاگردان در حوزه علمیه مشغول بودند کلاس‌‌هایشان رأس ساعت ۸ صبح آغاز می‌شد. اجازه نمی‌دادند چیزی مانع به‌موقع رسیدنشان بر سر کلاس‌ها شود. پس از انقلاب، ایشان این ساعت از روز را تا ۹ صبح به بررسی درباره مسائل ایران و اخبار روز می‌پرداختند.

از ۹ تا ۱۰ صبح
امام از انجام وظایفی که در خانواده به‌عنوان پدر و همسر داشتند غافل نمی‌شدند. پرداختن به وظایف شخصی برنامه روزانه امام بود وایشان معمولا از ساعت ۹ تا ۱۰ صبح به این قبیل کار‌ها مشغول بودند.یکی از برنامه‌های امام در این ساعت خواندن زیارت عاشورا مخصوصا در محرم بود.

پرداختن به وظایف شخصی برنامه روزانه امام بود و ایشان معمولا از ساعت ۹ تا ۱۰ صبح به این قبیل کار‌ها مشغول بودند

از ۱۰ تا ۱۲ ظهر
امام در زمان رهبری خود ملاقات ‌کننده‌های بی ‌شماری از طیف‌های مختلف مسئولان تا خبرنگاران و سفرا داشتند. همه می‌دانستند که ایشان این‌گونه ملاقات‌ها و همچین دیدارهای مردمی را در ساعت ۱۰ تا ۱۲ ظهر انجام می‌دادند و درخواست ملاقاتشان را منطبق با این ساعت عرضه می‌کردند.

نیم ساعت مانده به ظهر
امام همیشه نیم ساعت مانده به ظهر در حیاط خانه پیاده ‌روی می‌کرد و این عادت تا آخرین روزهای عمر ایشان و پیش از آنکه در بیمارستان بستری شوند نیز ادامه داشت. عکس‌های مختلف از پیاده‌روی امام در حیاط خانه‌شان در جماران به یادگار باقی مانده است.
 

از ساعت ۱۳ تا ۱۵
این ساعت از روز مختص برنامه‌هایی مانند اقامه نماز و صرف ناهار بود. امام این وعده غذایی را همراه خانواده میل می‌کردند. پس از انجام این کار‌ها امام یک ساعت را به استراحت اختصاص می‌دادند.

از ساعت ۱۵ تا ۱۷
امام نسبت به مسائل ایران حساس بودند. با جدیت اخبار داخلی و خارجی را دنبال می‌کردند. برای برون‌رفت از یک مسئله حساس، ساعت‌ها به بحث با مسئولان می‌پرداختند. ایشان از ساعت ۳ تا ۵ بعد از ظهر به مطالعه و بررسی در مورد جریان‌های سیاسی داخلی و خارجی روز می‌پرداختند.

از ساعت ۱۷ تا هنگام مغرب
اهمیت به رسانه در زندگی امام به خوبی به چشم می‌آمد. 

ایشان مقید به شنیدن و دیدن اخبار از طریق رادیو و تلویزیون و روزنامه‌ها بودند

معمولا از ساعت ۱۷ تا نزدیک مغرب صدای رادیوی کوچک امام که از آن اخبار پخش می‌شد به گوش می‌رسید وبعد هم مشغول نماز می‌شدند

از ساعت ۲۱ تا ۲۳
امام برنامه غذایی منظمی داشتند و راس ساعت ۹ شب شام مختصری می‌خوردند. بعد از آن دوباره به وظایف رهبری می‌رسیدند. پاسخ به نامه‌های بی‌شمار و مطالعه از دیگر برنامه‌هایی بود که در این ساعت به آن مشغول می‌شدند. امام همیشه در ساعت ۲۳ با تجدید وضو به خواب می‌رفتند.